O camiño

Había un camiño correcto,

había un camiño fácil,

e había un camiño soñado.

Onde serpentean e se entrecruzan,

onde facemos as pausas do traxecto,

respiramos un intre, soñamos, e

ás veces

decatámonos:

 sen medo ás alturas,

os tres son posibles.

Onde agarda a fin da ruta correcta,

no destino da senda fácil,

abonda apoiar a palma da man

sorrir

e dar media volta,

e correr,

como se corre ás randeeiras

como se corre na choiva

cara ao soño,

o camiño máis longo,

a vereda máis ampla,

o sorriso máis profundo,

onde abonda apoiar a palma da man

sorrir 

e dicir

"casa".