14/12/12

O camiño


Había un camiño correcto,
había un camiño fácil,
e había un camiño soñado.

Onde serpentean e se entrecruzan,
onde facemos as pausas do traxecto,
respiramos un intre, soñamos, e
ás veces
decatámonos:

 sen medo ás alturas,
os tres son posibles.

Onde agarda a fin da ruta correcta,
no destino da senda fácil,
abonda apoiar a palma da man
sorrir
e dar media volta,

e correr,
como se corre ás randeeiras
como se corre na choiva
cara ao soño,

o camiño máis longo,
a vereda máis ampla,
o sorriso máis profundo,

onde abonda apoiar a palma da man
sorrir 
e dicir
"casa".

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Dime que pensas...

ETIQUETAS