Mira, mira, ven

Nos seus beizos, non son ordes.
Son descubrimentos. Son soños.
E eles,
eles non son ilusos nin inxenuos.

Nos nosos ollos, os seus achádegos non deberían ser algo ordinario.
Deberían ser novas visións. Deberían ser ideas.
Porque nós,
non somos máis listos nin máis persoas.

Pobre do adulto que non mire,
que non vaia.
Pobre de quen non colla a un neno da man e abra os ollos tanto coma el.
Pobre de quen non siga a unha meniña e se anique para ver coma ve ela.

Ai! Coitada xente metálica, de miolo enferruxado
e cego corazón!