Ai, meu

Medran paraugas, medran galegos

Hai terras tan confusas

que fan xermolar paraugas no formigón.

Froito das sementes dun trebón,

medran abertos,

fillos da choiva,

onde os débiles caeron

con baleas rendidas.

Hai terras tan extrañas

que fan xermolar carriza no corazón.

Froito das sementes dun trebón,
medran galegos,

fillos da choiva,
onde os mares non arredan

marabuntas fratricidas.
.
.

7 palabras e unha coma

Son os seus bicos,
vestíndome
de festa.

Foto: Sabela González - Vigo, outubro de 2011