In absentia

Non é que estea eu vaga, é que estiven de vacacións. Bloguear dá máis que facer do que parece e non sempre é fácil seguir o ritmo, sobre todo cando hai mil cousas trotando pola cabeza dunha.

Será por excusas, eh?

Pero non teñen por que ser malas excusas... Ás veces hai que esquecer onde traballa unha e deixar que o sol dea na pel (tampouco moito), ollar para unha libreta en branco e que non importe moito que non saia nada, pasear por sitios novos e vellos... En fin, pasamos uns días por Portugal adiante aproveitando o pouco que lle quedaba ao verán (vista a tormenta que nos deu a benvida de volta en Vigo), uns días dos que espero que saia algunha fotiño boa. Sobre todo das analóxicas, que xa había tempo que non sacaba a cámara a pasear, e nótase: teño catro carretes para revelar. Haberá broza, sempre me esquece que carrete hai na cámara cando o deixo a medias e non é o mismo pensar nunha foto en cor a 100 ASA que en branco e negro a 400... Ou iso penso eu, que de fotografía sei tirando a pouco.

En resumidas contas, moito rollo e nada que contar, así que vos deixo unhas pinceladiñas de cousas que me inspiran estes días:

De Sin Zapatos

De Joana Santamans

De Amaia Arrazola

Coñecedes máis páxinas coma estas? Ilustradores/as que mereza a pena coñecer? Contádeme, que o feedly sempre ten sitio para máis :)

O raposo da neve

Na neve porque si. Porque me apetece a min.

Ou porque eu quería facer un mapache pero nos bosquexos a cousa non me convenceu. A verdade é que teño certa debilidade cos raposos (decorativos, sobre todo, sirva de exemplo: 1, 2, 3, 4) e despois de pensar en cambiar ao raposo veume á cabeza esta canción e non houbo volta atrás.

O fondo recórdame ao xelado de menta (cousa boa). Penso que quedaría xenial cun marco negro lisiño.

Os raposos están feitos cun selo de goma vinílica (xa vos amosara aquí e aquí canto me gustou o descubrimento desa manualidade) e pintura acrílica. Están postos ao chou porque, despois de facer moitos números, me guiei pola técnica do "que carallo". E un deles, só un, está na neve.

Cervo xeométrico

Tiña eu teima de debuxar un cervo xa hai tempo.

Vin varias fotos e ilustracións en Pinterest para inspirarme, aínda que o resultado final non é a idea inicial. Estas cousas van cambiando e hai que facer probas, que se non, non se aprende. Eu o de pintar dentro das liñas teño que practicalo ben, a verdade :)

O resultado gústame, aínda que as cores non se aprecian ben na foto: teñen un brillo estraño (e con flash a cousa non melloraba).

Son só catro cores: carmín, verde, amarelo e azul, rebaixados. O que ía ser un fondo de anacos xeométricos tamén, pero en branco e negro, acabou sendo gris, texturizado un chisquiño con branco aplicado con pequenos golpes de brocha e pincel.

Gústavos?

Agosto en fotos

Estou de volta! Xa sei que dixen un par de semaniñas e aínda pasou case unha máis, pero o de descansar é un ben necesario. De feito, hoxe comezo as vacacións (e vaia falta facían). Podedes imaxinarme dando chimpos e con cara de lela. Dáme igual. Teño vacacións.

Peeeero iso non é motivo para non deixar programadas algunhas entradiñas das cousas que fun facendo, comezando, claro, polas fotos de agosto.

Estounas vendo e semella que o Marisquiño foi hai ben máis tempo do que en realidade foi... Ou a Feira do Libro da Coruña, xa postos. Seguramente por iso sempre me dá a sensación de que levo séculos sen actualizar, pero un descansiño pequeno non é tanto, que este ano está sendo un non parar. Un non parar bon, pero un non parar.

Lémonos!