E dálle cos gin tonics

As luces da cidade cantáronlle as boas noites
e el ergueuse para ir mexar.
Era a terceira copa,
a cuarta,
a segunda,
e ningunha semellaba rematar.
O xeos permanecían enteiros,
sólidos,
insolentes,
marmóreos ao remexer a mestura co dedo
(merda pa' as palliñas).
Só 3 mississippis de whisky
arremuiñados na tónica,
por riba doutros 3,
en vaso baixo.
Era a primeira copa,
a quinta,
a milésima,
e tropezou ao ir mexar.
As señoritas
de longos escotes
de longas pernas
de longos cabelos clónicos
engurraron o fuciño coma se non fose guapo,
(homenomejodas)
apartaron cadanseus gin tonics do camiño,
(e dálle cos gintonis)
non os fose verter o moi preas.
As luces do baño murmuráronlle un "vaite deitar"
e el botoulles a lingua.
A man sobre a parede esquivaba as manchas visibles,
a man sobre a pirola debuxaba o seu nome na avellentada louza.