 |
| E acaso non é estraño que ti, humana, teñas esa longa pranta medrándoche do cránio? |
31/10/12
Noite de monstros
29/10/12
Mecanismos
 |
| Vía Décalage |
Ocultos tras o papel cebola da miña pel
viran mecanismos metálicos
flúen fíos e cables
imitando arterias e veas
na superficie
branca e fráxil, curtida e forte.
Son os lunares faíscas de aluminio
liberadas nun arranque forzado
tirándome do aire
neste motor de explosión
que teño por peito
nestas bielas que tanto refungan
nesta árbore de levas que tan ben baila
nestas buxías que se me acenden nas meixelas
cando a corda llela das ti.
26/10/12
Choutar nas pozas
 |
| Vía Décalage |
Fóra
vai frío
e venta
e chove
e faise noite axiña.
E a maioría dos días
prefiro quedar dentro,
baixo unha manta,
baixo unha lámpada,
baixo un libro.
Pero hoxe,
hoxe e todos os días que non son a maioría,
quero saír fóra
e choutar nas pozas.
Quero choutar nas pozas
e poñerme pingando,
poñerme coma un pito,
enchouparme toda,
tesa de vento,
azul de choiva,
feliz
coma unha nena
coma unha nena
con botas de auga
choutando nas pozas
mesmo se vai frío
e venta
e chove
e xa é noite.
mesmo se vai frío
e venta
e chove
e xa é noite.
24/10/12
Marcela
 |
| Obra de Maruja Mallo |
Marcela corre cos pés de chumbo e o corazón de pedra.
Marcela sempre corre e esvara e cae e máncase máis adentro de onde doe.
Ai, Marcela.
Hai medo en todas as chamadas,
hai bágoas onde debería haber palabras pero,
co tempo, das en crer que
se pensas en todo o malo que pode acontecer
evitarás que suceda.
Non funciona así, Marcela,
e nunca vas durmir tranquila.
Marcela corre cos pés de laios e o corazón ateigado.
Se nin sequera lle queres, deixa de pensar na súa morte.
Se non queres estar cando esperte,
deixa de chorar porque durma.
Ai, Marcela.
22/10/12
Fuxida - versión 2.0
 |
| Imaxe inspiradora via Décalage |
Ondea o teu gabán no outono que atravesas,
ceibe, plena, estourante,
e vóanche finos cabelos a gargalladas.
El agarda
nun barco de principios de século,
nun andén aló polos anos 50,
na barra dun bar de madrugada.
Trémenche os dedos, parvos.
Báilache o estómago, lelo.
Mesmo se o viches...
[cando?]
Hai nada!
Pero sabes
el agarda
e sorrirá ao entrares na sala,
mesmo se o viches
[cando?]
hai nada.
Pero non hai tempo longo nin curto para estar sen el.
Pero non hai máis que apertas baleiras devecentes de se encher del.
Pero ti corres,
el agarda,
randeeira no horizonte,
randeeiras no corazón.
19/10/12
GUSTOUME... (13)
Fin de semana!
Xa tardaba! Tedes algún plan? Ides a algún lado? Ou só queredes buscar ideas e inspiracións? Se é así, aquí veño eu ao rescate!
Comecemos cantando! Cantade comigo:
Non? Que tal esta?
Non sei vós, eu xa me rin un bo anaco. Así que imos con máis cousas!
Empezo con ilustradores. Velaquí vos deixo unhas mostras de Arnal Ballester e Elena Odriozola, nominados ao premio ALMA (xa vos falei del, o Astrid Lindgren Memorial Award).
Se vos faltan enerxías, non deixedes de probar estas barriñas de sésamo. Non probei aínda esta receita, pero se sabe coma as barras de sésamo e mel de toda a vida, merece a pena! E a min non me gusta o mel, pero supoño que se compensa co que me flipa o sésamo. Forzas aseguradas!
Despois de coller forzas podedes probar con algunha manualidade, coma estas tazas. Dende que o ano pasado vira unha entrada de tazas pintadas á man ando con ideas para darlle á creatividade cerámica (tuneando cerámica, non facéndoa, iso é nivel 10). Tal intento xa o sufriron, de feito, nos seus regalos de nadal, a miña hermanísima e o seu home. Esta cousa de pintar con pintura de pizarra gústame especialmente.
Queroqueroquero electrodomésticos Smeg. Son unha pija, si, que pasa? Pero queroqueroquero. Nunha casa máis ordenada ca esta, si, pero ai que bonitiños son! Pequeno contratempo, hai que ter casa propia... pero xa lle iremos dando.
Esta casa tamén está desordenada, pero ten detalles moi curriños, coma esta cama, que parece o agocho perfecto para ler un conto de raposos!
Máis desorden. Debo de estarme reformando. Algún día deixarei de tirar posavasos coma se fosen surikens.
Outro par de descubrimentos:
A luz de cor rosa non existe. Flipando quedei.
Begoña Martínez, tradutora con moito sentidiño, escribiu o outro día unha entrada de obrigada lectura (sen saltarse o vídeo de Michael Jordan) para os que de cando en cando cren que os que teñen éxito non tiveron que facer esforzos para logralo.
E seguindo co mesmo tema, se estades esperando a ver un sinal que vos indique que o voso futuro comeza, non esperedes máis:
Para pechar, unha foto que di máis que tropocentasmil palabras. E apertas, claro.
Xa tardaba! Tedes algún plan? Ides a algún lado? Ou só queredes buscar ideas e inspiracións? Se é así, aquí veño eu ao rescate!
Comecemos cantando! Cantade comigo:
 |
| Visto en PopChartLab |
Non? Que tal esta?
 |
| Visto en Alberto Montt en dosis diarias |
Non sei vós, eu xa me rin un bo anaco. Así que imos con máis cousas!
Empezo con ilustradores. Velaquí vos deixo unhas mostras de Arnal Ballester e Elena Odriozola, nominados ao premio ALMA (xa vos falei del, o Astrid Lindgren Memorial Award).
 |
| Ilustración de Arnal Ballester |
 |
| Ilustración de Elena Odriozola |
Se vos faltan enerxías, non deixedes de probar estas barriñas de sésamo. Non probei aínda esta receita, pero se sabe coma as barras de sésamo e mel de toda a vida, merece a pena! E a min non me gusta o mel, pero supoño que se compensa co que me flipa o sésamo. Forzas aseguradas!
Despois de coller forzas podedes probar con algunha manualidade, coma estas tazas. Dende que o ano pasado vira unha entrada de tazas pintadas á man ando con ideas para darlle á creatividade cerámica (tuneando cerámica, non facéndoa, iso é nivel 10). Tal intento xa o sufriron, de feito, nos seus regalos de nadal, a miña hermanísima e o seu home. Esta cousa de pintar con pintura de pizarra gústame especialmente.
 |
| Visto en A Beautiful Mess |
Queroqueroquero electrodomésticos Smeg. Son unha pija, si, que pasa? Pero queroqueroquero. Nunha casa máis ordenada ca esta, si, pero ai que bonitiños son! Pequeno contratempo, hai que ter casa propia... pero xa lle iremos dando.
 |
| Visto en RueVintage74 |
Esta casa tamén está desordenada, pero ten detalles moi curriños, coma esta cama, que parece o agocho perfecto para ler un conto de raposos!
 |
| Visto en ABeautifulMess |
Máis desorden. Debo de estarme reformando. Algún día deixarei de tirar posavasos coma se fosen surikens.
 |
| Visto en RueVintage74 |
Outro par de descubrimentos:
A luz de cor rosa non existe. Flipando quedei.
Begoña Martínez, tradutora con moito sentidiño, escribiu o outro día unha entrada de obrigada lectura (sen saltarse o vídeo de Michael Jordan) para os que de cando en cando cren que os que teñen éxito non tiveron que facer esforzos para logralo.
E seguindo co mesmo tema, se estades esperando a ver un sinal que vos indique que o voso futuro comeza, non esperedes máis:
 |
| Se estás a agardar un sinal, velaquí o está (Visto en DesignSponge) |
Para pechar, unha foto que di máis que tropocentasmil palabras. E apertas, claro.
 |
| Vía Décalage, verdadeira fonte de inspiración! |
Preguiciña
 |
| Imaxe de NationalGeographicStock |
Preguiciña,
pon o día ás costas coa boca ben aberta.
Preguiciña,
quita as imaxes da noite sorbendo forte o mencer.
Preguiciña,
preguiceira,
soñadora de moles páxinas de felicidade
di,
berra con forza:
"non é preguiza, paspáns!
é sono,
nada máis!"
17/10/12
Fuxida - versión 1.0
|
| Imaxe inspiradora via Décalage |
Non hai piano abondo ominoso
para narrar a túa fuxida.
Preciso violíns rechiando,
bombos latexando,
voces de coro infantil co máis profundo laio.
Pechaches a porta a modiño
e os ollos dun golpe
para correr no frío,
na soidade,
para correr cega de bágoas
sen ver os teus pés.
Son eses,
os que aboian sobre a grava,
os que impactan no mundo,
os que tropezan cedo
por fuxires tarde e sen música,
por non correres dabondo,
coma el.
16/10/12
Novidades literarias
 |
| Agustín Fernández Paz (Foto: Faro de Vigo) |
Esta semana hai boas novas no panorama literario.
Porque unha moi boa nova é a nominación de Agustín Fernández Paz ao premio ALMA. Este é o premio máis importante de literatura infantil do mundo e sempre dá unha alegría ver a un autor dos nosos e de toda a vida (que igual non vos soa, pero listes algo del fijo) nominado para tal honra, un premio a toda unha carreira e non a un número de vendas, como tanto se estila agora.
Noutra orde de cousas, lembrades o premio Pura e Dora Vázquez do que vos falei? Pois a modalidade de narración xa ten gañadora: Ángela Fernández Rey. Queda por ver quen ilustra a súa historia!
Leo tamén na AELG que se convoca un novo premio de poesía, o do Concello de Fornelos de Montes. Non vos podo dar máis datos porque os enlaces non funcionan, pero supoño que este problema se solucionará en breve.
ACTUALIZACIÓN: Aquí tedes as bases e aquí a páxina do Concello de Fornelos de Montes coa información. O prazo remata o 31 de decembro e o premio son 2.500 €. Se tedes por aí de 500 a 800 versos inéditos ou un ratiño para ilos creando, xa sabedes!
E algo máis haberá, mantereivos informados!
15/10/12
París: Día 4
Día 4 e último! Cundeu, verdade? Despois de paseos durante un, dous e tres días, ao cuarto tocaban museus. Fallo de planificación: era luns, e o Musée d'Orsay, o que máis me apetecía ver, pecha os luns. En fin, xa volveremos. Desta volta, tocou só Louvre.
Por se non o sabedes (pero se sodes listiños xa o sabedes), ir a un museu a velo todo é imposible, cansado e, en resumo, unha tontería. Hai que ter certa idea de que se quere ver, ben buscando nunha guía, ben preguntando. Nós démoslle un rulo de dúas horiñas máis ou menos. Eu quería ver, ante todo e sobre todo, a Victoria de Samotracia. Que pasote. A min déixame sen fala, por riba está colocada nunha escalinata e semella máis maxestuosa aínda. Despois diso, un paseíño ver aos pintores ingleses e americanos, grandes olvidados, pero prestoume moitísimo poder ver un Turner e un Constable así, en vivo e en directo!
Logo algo de franceses, que non pode un saír do Louvre sen ter visto á Liberdade guiando ao pobo nin a Balsa da Medusa. Pódeselle botar un ollo á Mona Lisa, é a que está detrás da masa de xente, á Venus de Milo e máis pezas míticas. Nós curioseamos algo de escultura e xa marchamos, directos ao Marais, outro barrio encantador a través do cal chegamos á Bastille.
Como quedaba tempo, que mellor que volver pasear polas illas (Notre Dame seguía igual de impracticable) e camiñar, e tomar algo nunha terraciña, e cear nun sitio do máis parisino e perfecto. Non hai nada mellor. Ou se cadra si. Se cadra o descubra na vindeira viaxe!
 |
| A Victoria de Samotracia - Foto AST |
Por se non o sabedes (pero se sodes listiños xa o sabedes), ir a un museu a velo todo é imposible, cansado e, en resumo, unha tontería. Hai que ter certa idea de que se quere ver, ben buscando nunha guía, ben preguntando. Nós démoslle un rulo de dúas horiñas máis ou menos. Eu quería ver, ante todo e sobre todo, a Victoria de Samotracia. Que pasote. A min déixame sen fala, por riba está colocada nunha escalinata e semella máis maxestuosa aínda. Despois diso, un paseíño ver aos pintores ingleses e americanos, grandes olvidados, pero prestoume moitísimo poder ver un Turner e un Constable así, en vivo e en directo!
 |
| A foto está como está, pero iso é un Turner, meus amigos! - Foto AST |
Logo algo de franceses, que non pode un saír do Louvre sen ter visto á Liberdade guiando ao pobo nin a Balsa da Medusa. Pódeselle botar un ollo á Mona Lisa, é a que está detrás da masa de xente, á Venus de Milo e máis pezas míticas. Nós curioseamos algo de escultura e xa marchamos, directos ao Marais, outro barrio encantador a través do cal chegamos á Bastille.
 |
| O que máis mola é pasear. Non faltan modernos, tampouco - Foto AST |
 |
| Praza da Bastilla - Foto AST |
Como quedaba tempo, que mellor que volver pasear polas illas (Notre Dame seguía igual de impracticable) e camiñar, e tomar algo nunha terraciña, e cear nun sitio do máis parisino e perfecto. Non hai nada mellor. Ou se cadra si. Se cadra o descubra na vindeira viaxe!
 |
| Cafés en St. Louis - Foto AST |
 |
| Le Petit Parisien, na Rue Tholozé, Montmartre - Foto AST |
12/10/12
GUSTOUME... (12)
Ración de cousas molonas marchandooooo!
Ilustrador novo atopado e hearteado, que diría o outro: Jon Klassen. Os libros teñen unha pintaza. Ou será que me perden os álbumes ilustrados para pequechos...
Outra ilustradora para o Gustoume de hoxe! É a man creativa da portada da última Dot:, a número 45 (que podes ler e descargar aquí) e tamén fai cousas guapas coma as que pon no seu blog.
Toca comida? Comida logo!
Teño unha palabra clave que fai calquera cousa deliciosa: palitos. "Forma de", nada de cangrexo de pufo que dá alerxia igual. Palitos de berenxena! Snack para tontos, aí vou!
No blog de Rachel Khoo vin estas mazás asadas con hojaldre, a receita está neste outro enlace!
Téñolle ganas tamén a esta crema de alcachofa. Non vos metades coas alcachofas, que dan para moito! Outra crema-salsa que ten pinta de rica é a que fixo El Comidista nesta receita con ovos e salchicha, leva pemento e berenxena e chámase ajvar, parecido á torre pirola de Barcelona, ou?
Remato coa comida co que aprendín esta semana sobre as diferentes cabazas, moi interesante!
En Literautas teñen un agasallo para escritores/as: un colgador de "non molestar". Eu vouno imprimir, aínda que non teña quen me moleste pola tarde...
Decir que isto mola é pouco dicir. Que tal se comezamos a preparar disfraces do Samaín con papel? Atención a estes animais!
Falando do Samaín, novas tarxetas de Halloween de Wilt&Whistle:
Atención a este plano: é de película!
Considero que os de PopChartLab nos deixan clarísimas as redes sociais nesta sinxela imaxe. Tomade nota:
De decoración traio pouca cousa. Só un puf que me está tentando...
Máis cousas!
Andas por Londres e o da creatividade éncheche o ollo? Bótalle un ollo a esta plataforma: Círculo Creativo London. Non hai iniciativas malas, non é?
E para pechar, hoxe paso de malas noticias, gústanme máis as boas. Coma as de libros.
Ilustrador novo atopado e hearteado, que diría o outro: Jon Klassen. Os libros teñen unha pintaza. Ou será que me perden os álbumes ilustrados para pequechos...
 |
| Jon Klassen, máis cousas na súa web e en Designmom |
 |
| Ilustración de María Nóvoa |
Toca comida? Comida logo!
Teño unha palabra clave que fai calquera cousa deliciosa: palitos. "Forma de", nada de cangrexo de pufo que dá alerxia igual. Palitos de berenxena! Snack para tontos, aí vou!
No blog de Rachel Khoo vin estas mazás asadas con hojaldre, a receita está neste outro enlace!
 |
| Apple Puff Pastry Parcels de Rachel Khoo |
Téñolle ganas tamén a esta crema de alcachofa. Non vos metades coas alcachofas, que dan para moito! Outra crema-salsa que ten pinta de rica é a que fixo El Comidista nesta receita con ovos e salchicha, leva pemento e berenxena e chámase ajvar, parecido á torre pirola de Barcelona, ou?
Remato coa comida co que aprendín esta semana sobre as diferentes cabazas, moi interesante!
 |
| A cabaza Pattinson (de Crepúsculo), visto en Directoalpaladar |
En Literautas teñen un agasallo para escritores/as: un colgador de "non molestar". Eu vouno imprimir, aínda que non teña quen me moleste pola tarde...
Decir que isto mola é pouco dicir. Que tal se comezamos a preparar disfraces do Samaín con papel? Atención a estes animais!
 |
| Descargables para se disfrazar de animaliño! Visto en Kireei |
Falando do Samaín, novas tarxetas de Halloween de Wilt&Whistle:
 |
| Visto en Whilt&Whistle |
Atención a este plano: é de película!
 |
| Visto en Nometoqueslashelveticas |
Considero que os de PopChartLab nos deixan clarísimas as redes sociais nesta sinxela imaxe. Tomade nota:
 |
| Visto en PopChartLab |
De decoración traio pouca cousa. Só un puf que me está tentando...
 |
| Un puf de punto. Mola! Visto en Vintage&Chic |
Máis cousas!
Andas por Londres e o da creatividade éncheche o ollo? Bótalle un ollo a esta plataforma: Círculo Creativo London. Non hai iniciativas malas, non é?
E para pechar, hoxe paso de malas noticias, gústanme máis as boas. Coma as de libros.
Felicidades!
Hoxe, que saen exércitos e xente con bandeiras ás rúas da capital e que o importante é que nós non temos que traballar é un bo día para festexarte. Coma todos, pero hoxe, oficialmente, exclamo:
Felicidades, meu amor!
11/10/12
XIII Premio de Poesía Fiz Vergara Vilariño
Por se vos animades, aquí tedes un pequeno resumo e neste enlace máis información:
As obras presentadas a este certame, cunha extensión mínima de 400 versos, estarán escritas en lingua galega e serán inéditas e sen premios previos.
Os traballos enviaranse por quintuplicado, mecanografados a doble espazo e baixo plica a XIII Premio de Poesía FIZ VERGARA VILARIÑO, Concello de Sarria, Rúa Maior 14, 27600 (Sarria) antes do 31 de xaneiro de 2013.
O premio é único e de 6.000€ (menos retencións), aínda que se poderá declarar deserto.
A obra premiada será propiedade do autor, agás a primeira edición que publicará Espiral Maior.
10/10/12
París: Día 3
Vistes xa que fixemos o primeiro día e o segundo? Non queredes ideas? Vede logo!
Aquí xa imos pola terceira xornada de pateo e esta comeza nas illas do Sena: Île de la Cité e Île Saint Louis. Molan. Punto. Que non mola? As colas. E en Notre Dame, igrexa gótica que non hai que deixar de ver, aínda que sexa por fóra, había cola para repartir.
Había unha cola modo disneylandia para entrar ver a catedral por dentro. Había unha cola modo portaventura para subir á torre. E si, a torre e a balconada están xenial, hai que velo, coas gárgolas oteando a cidade nunha preciosa panorámica, pero dúas horas de cola (mínimo!) nós non as facemos por nada, sentíndoo moito.
Así que tiramos a pasear polas illas, encantounos a pequena, St. Louis, curriña e acolledora, e dela cruzamos ao sur para ir ver o Quartier Latin, o barrio latino.
Nesa zona do río hai o que chaman "les bouquinistes", uns postos con libros antigos e cousas algo curiosas. Xantamos no Quartier Latin e visitamos a zona, que non hai nada mellor que pasear e vivir as cidades, a cal contén os Xardíns de Luxemburgo.
Aí non se pode faltar. Son preciosos, inmensos e tivemos a sorte de que había unha big band de jazz dando un concerto. Unha pasada. Recoñézovos que París ten moito que envidiar a Berlín, pero ten o seu encanto tamén, que carallo. Volvimos intentar visitar Notre Dame, sen sorte, así que decidimos ir á Sainte Chapelle, con menos cola e cunhas vidrieiras que flipas. Así, flipas.
Foi este o día no que, despois de tomar algo, volver ao hotel e descansar, fumos ver a Place du Tertre, que nos encantou, e culminamos descubrindo unha pizzería xenial preto do hotel. Ñam!
Aquí xa imos pola terceira xornada de pateo e esta comeza nas illas do Sena: Île de la Cité e Île Saint Louis. Molan. Punto. Que non mola? As colas. E en Notre Dame, igrexa gótica que non hai que deixar de ver, aínda que sexa por fóra, había cola para repartir.
 |
| Notre Dame (un lateral, para variar do habitual) - Foto Sabela González |
Había unha cola modo disneylandia para entrar ver a catedral por dentro. Había unha cola modo portaventura para subir á torre. E si, a torre e a balconada están xenial, hai que velo, coas gárgolas oteando a cidade nunha preciosa panorámica, pero dúas horas de cola (mínimo!) nós non as facemos por nada, sentíndoo moito.
Así que tiramos a pasear polas illas, encantounos a pequena, St. Louis, curriña e acolledora, e dela cruzamos ao sur para ir ver o Quartier Latin, o barrio latino.
 |
| Unha tendiña en St. Louis - Foto AST |
Nesa zona do río hai o que chaman "les bouquinistes", uns postos con libros antigos e cousas algo curiosas. Xantamos no Quartier Latin e visitamos a zona, que non hai nada mellor que pasear e vivir as cidades, a cal contén os Xardíns de Luxemburgo.
 |
| Nenos xogando nunha fonte dos Xardíns de Luxemburgo - Foto Sabela González |
Aí non se pode faltar. Son preciosos, inmensos e tivemos a sorte de que había unha big band de jazz dando un concerto. Unha pasada. Recoñézovos que París ten moito que envidiar a Berlín, pero ten o seu encanto tamén, que carallo. Volvimos intentar visitar Notre Dame, sen sorte, así que decidimos ir á Sainte Chapelle, con menos cola e cunhas vidrieiras que flipas. Así, flipas.
 |
| As vidrieiras da Sainte Chapelle - Foto AST |
Foi este o día no que, despois de tomar algo, volver ao hotel e descansar, fumos ver a Place du Tertre, que nos encantou, e culminamos descubrindo unha pizzería xenial preto do hotel. Ñam!
 |
| París ultraxado, París roto, París martirizado, pero París liberado - Foto Sabela González |
08/10/12
Lobo negro, lobo branco
 |
| Lobo negro, lobo branco - Sabela González, Dot: 45 |
Contoume Sergio que hai unha lenda que di que dentro de cada un de nós hai dous lobos: un lobo negro, que simboliza o negativo, e un lobo branco, que simboliza o positivo. Un ying e un yang, a dualidade maniqueísta habitual.
Pero coa historia dos lobos gustoume máis: o ser humano debe decidir a que lobo alimentar e este será o que guíe os seus actos inconscientes. Ou algo así.
O caso é que é a imaxe que elixiu o meu amigo para a súa inspiración á hora de crear o texto bimensual ao que acompañan as miñas ilustración na revista gratuíta Dot.
A ilustración é esa de enriba. O texto de Sergio é este de embaixo. E a Dot de outubro-novembro é a que podedes ler e descargar aquí.
a veces pienso
que es conveniente embriagarse
y morder aquí y allá:
una pierna,
una pestaña,
la idea de que el mundo
se detiene si tú corres,
si hay luz, niñas
con venas de leche,
entre tinieblas, mujeres,
tal vez gatos,
y así practicar idiomas
mas la primera sonrisa
tras una noche de aullidos
no es más que un segundo
ombligo
al que pedir tres deseos
y es entonces cuando rezo:
que alimente la inocencia
a mis cachorros,
sea el coraje el padre
que se ausenta,
plata entre mis ojos
tu descanso eterno
que es conveniente embriagarse
y morder aquí y allá:
una pierna,
una pestaña,
la idea de que el mundo
se detiene si tú corres,
si hay luz, niñas
con venas de leche,
entre tinieblas, mujeres,
tal vez gatos,
y así practicar idiomas
mas la primera sonrisa
tras una noche de aullidos
no es más que un segundo
ombligo
al que pedir tres deseos
y es entonces cuando rezo:
que alimente la inocencia
a mis cachorros,
sea el coraje el padre
que se ausenta,
plata entre mis ojos
tu descanso eterno
05/10/12
GUSTOUME... (11)
Comeza outra finde máis (benvida sexa!) e aquí vos deixo as caralladas molonas dos últimos días!
Lembrades a Amaia? Ten ilustración nova para a revista Ling, de Vueling.
Teño fame. E estas patacas asadas non axudan:
E logo isto está ben para a fame futura: métodos de conservación. Sempre está ben saber destas cousas. Sobre todo se nos temos que botar ao monte nesta era apocalíptica...
Pero non esquezades! Mesmo na nosa horta post-apocalíptica, hai que comer de temporada! Xa está Mikel López Iturriaga, aka El Comidista para vos informar: Que comer en outono. Eu coas cabazas, as castañas e as espinacas (frescas, a poder ser) son máis que feliz.
Momento decoración! Con cousas bonitas coma estas:
Tamén é bonita a cerámica. Nunca me chistara, miratú, pero estas cousas parécenme lindísimas...
Déixovos coa decoración cunhas ideas para colgar cadros.
E pasamos a un variao!
O outro día contábavos dunha carreira en Samil, lembrades? Pois dado que se cancelou polo mal tempo que fixo agora ten unha nova data: o 4 de novembro. Tedes toda a información en Vigo LowCost.
Máis iniciativas, a ver se vos animades: desta volta é un certame de literatura erótica, o Illas Sisargas. Botádelle un ollo, que pode ser interesante gañar 1.000 euriños cuns versos de paixón!
Isto son bos consellos de produtividade: o mal amigo email ao que respondemos con excesiva celeridade... E eu son desas, moitas veces, por non telos diante, pero hai que pensar que non sempre conleva eficiencia! Védeo aquí.
E logo hai malas cousas. Que pasan. E non debemos esquecelas. De golpes, de recortes e de presupostos vai a cousa.
E isto sobre os fillos nos tempos que corren, que tamén é algo triste.
Boa fin de semana!
Lembrades a Amaia? Ten ilustración nova para a revista Ling, de Vueling.
 |
| O Gregor Samsa de Amaia Arrazola |
Teño fame. E estas patacas asadas non axudan:
 |
| Visto en Amiloquemegustaescocinar.com |
E logo isto está ben para a fame futura: métodos de conservación. Sempre está ben saber destas cousas. Sobre todo se nos temos que botar ao monte nesta era apocalíptica...
Pero non esquezades! Mesmo na nosa horta post-apocalíptica, hai que comer de temporada! Xa está Mikel López Iturriaga, aka El Comidista para vos informar: Que comer en outono. Eu coas cabazas, as castañas e as espinacas (frescas, a poder ser) son máis que feliz.
Momento decoración! Con cousas bonitas coma estas:
 |
| Non hai como libros para decorar... Visto en Designsponge.com |
 |
| Pero uns bos cadros tampouco están nada mal! Visto en ruevintage74.com |
 |
| Visto en Kireei |
Déixovos coa decoración cunhas ideas para colgar cadros.
E pasamos a un variao!
O outro día contábavos dunha carreira en Samil, lembrades? Pois dado que se cancelou polo mal tempo que fixo agora ten unha nova data: o 4 de novembro. Tedes toda a información en Vigo LowCost.
Máis iniciativas, a ver se vos animades: desta volta é un certame de literatura erótica, o Illas Sisargas. Botádelle un ollo, que pode ser interesante gañar 1.000 euriños cuns versos de paixón!
Isto son bos consellos de produtividade: o mal amigo email ao que respondemos con excesiva celeridade... E eu son desas, moitas veces, por non telos diante, pero hai que pensar que non sempre conleva eficiencia! Védeo aquí.
E logo hai malas cousas. Que pasan. E non debemos esquecelas. De golpes, de recortes e de presupostos vai a cousa.
E isto sobre os fillos nos tempos que corren, que tamén é algo triste.
Boa fin de semana!
03/10/12
París: Día 2
Non hai descanso! Vistas as rutas do día 1, seguimos co día 2!
A visita comezou no Arco do Triunfo. Está nunha rotonda inmensa con amplas avenidas.
Unha delas é a dos Champs Elysées, a que nos collimos ata cerca da Place de la Concorde á que foramos o día anterior. Nesta rúa hai tendas a flipar, concesionarios con exposicións que parece ser que tiñan cousas interesantes e edificios maxestuosos. Fano todo ao grande, estes franceses. Pero non repetimos ruta, nos xardíns collimos por entre o Grand Palais e o Petit Palais (chámanlle pequeno a cada cousa...), hai monumentos conmemorativos, moito orgullo patrio e demais.
E chégase ao río, neste caso, pola ponte de Alexandre III, que leva aos Invalides. A ponte é chulísima e o edificio, outro tanto, aínda que xa me pillou tan insolada que me importaba tirando a pouco.
Tras comer algo rápido, tocaba mitiquez: a Tour Eiffel! Podes vela mil veces, mola igual. Iso si, no canto piares parece que ten turistas suxeitándoa.
Subir foi inviable (imposible, inintentable!), pero vímola dende varios sitios e disfrutámola ben, seguindo logo o río pola avenida de New York, o paseo do río, basicamente. Dende a carón do Pont de l'Alma collimos o metro á zona das Galeries LaFayette. Se credes que algunha vez estivestes nunha tenda petada, ide aí. Hai colas, destas con separación de cintas coma as dos aeroportos, para entrar mercar! Iso si, todo asiáticas e asiáticos. Fabrican todo e veñen deixar as perras a París, así como volo conto. Merece a pena, de todos xeitos, ver a cúpula das Galerías. E logo saír pitando! Ao ladiño está l'Opéra, outro edificio magnífico, con bustos de compositores famosos e estrutura redondeada, precioso.
De aí, subimos andando ao hotel, ao ladiño do Moulin Rouge, por se non volo dixen (hé!), botámoslle unhas cañas, unha boa cea (aínda que nada parisina) e durmir, que isto cansa!
A visita comezou no Arco do Triunfo. Está nunha rotonda inmensa con amplas avenidas.
 |
| Arco do Triunfo - Foto AST |
Unha delas é a dos Champs Elysées, a que nos collimos ata cerca da Place de la Concorde á que foramos o día anterior. Nesta rúa hai tendas a flipar, concesionarios con exposicións que parece ser que tiñan cousas interesantes e edificios maxestuosos. Fano todo ao grande, estes franceses. Pero non repetimos ruta, nos xardíns collimos por entre o Grand Palais e o Petit Palais (chámanlle pequeno a cada cousa...), hai monumentos conmemorativos, moito orgullo patrio e demais.
 |
| We shall never surrender, Winston Churchill - Foto AST |
E chégase ao río, neste caso, pola ponte de Alexandre III, que leva aos Invalides. A ponte é chulísima e o edificio, outro tanto, aínda que xa me pillou tan insolada que me importaba tirando a pouco.
 |
| Na ponte de Alexandre III - Foto Sabela González |
Tras comer algo rápido, tocaba mitiquez: a Tour Eiffel! Podes vela mil veces, mola igual. Iso si, no canto piares parece que ten turistas suxeitándoa.
 |
| Que vai ser! A Torre Eiffel - Foto AST |
Subir foi inviable (imposible, inintentable!), pero vímola dende varios sitios e disfrutámola ben, seguindo logo o río pola avenida de New York, o paseo do río, basicamente. Dende a carón do Pont de l'Alma collimos o metro á zona das Galeries LaFayette. Se credes que algunha vez estivestes nunha tenda petada, ide aí. Hai colas, destas con separación de cintas coma as dos aeroportos, para entrar mercar! Iso si, todo asiáticas e asiáticos. Fabrican todo e veñen deixar as perras a París, así como volo conto. Merece a pena, de todos xeitos, ver a cúpula das Galerías. E logo saír pitando! Ao ladiño está l'Opéra, outro edificio magnífico, con bustos de compositores famosos e estrutura redondeada, precioso.
 |
| L'Opéra - Foto AST |
De aí, subimos andando ao hotel, ao ladiño do Moulin Rouge, por se non volo dixen (hé!), botámoslle unhas cañas, unha boa cea (aínda que nada parisina) e durmir, que isto cansa!
 |
| Le Moulin Rouge! - Foto AST |
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)