Bon appétit!

Este é o último regalo [emocionante] que me fixeron.

Que ben me coñecen algúns...

Unha boa excusa para cociñar e apuntar as ideas,

e un bo pulo para revivir iniciativas pasadas.

Xa me ferven as mans por amasar...

Slurp!

Vou estragar unha imaxe bonita cun mal título.

Vou esquecer unha gran película cun bo bico.

Vou escarallar un intento poético cun pésimo último verso.

Vas flipar.

Hop on a plane

O luxo convertiuse en cacahuetes

e o prezo dun bocata de xamón

voa máis alto cás aeronaves.

Moito aeroporto para unha semana,

moi mala sorte para demasiados voos.

Agárdote,

ceos mediante

e terra de por medio.

Esqueceremos esta tediosa espera*

e a aperta será grandiosa.

Xa verás.

*(cun pequeno resquemor contra a patria gala)

Desculpas

Por primeira vez dende que blogueo (e xa van uns cinco anos), veño de borrar unha entrada publicada. Por iso, pido desculpas. Unha vez repousada, pareceume que me pasara. E, non vou mentir, tamén teño en conta a crueldade da rede, que todo lembra e convirte en arma. Así que vos pido desculpas pola miña falta de profesionalidade. Pero só a vós.

Ñam, ñam

Pizza.

Pan.

Pasta.

As 3 p's dos meus próximos intentos,

unha vez liberada de estudos.

Poderei así revivilo? [click!]

Imaxe: Google Images

Exploracións

Chegou explorar

pero explorárono a el.

Era un mundo cruel.

Os seus habitantes pensaban que era o único.

E se non o único, de certo o mellor.

Imaxe: Shaun Tan, Tales from Outer Suburbia

Descorazonador

Hai anos eu era tirando a vaga. Xa dicía meu pai: "Preguiciña, queres pan? Quero, quero, se mo dan!".

Pero o tempo ensina, para ben, normalmente, e desta volta puxen toda a carne no asador.

Vin unha oportunidade de demostrar, máis a min mesma cá ninguén máis, que con esforzo e adicación podía fuxir da mediocridade (e mesmo collerlle algo de vantaxe).
Polo camiño, conseguino, demostreime que era capaz de superar as probas, e con nota. Claro que, no mesmo camiño, a outros empurráronnos á meta, aínda que non correran tanto.

E agora, toca a última proba. E é das miñas. Teño absolutamente todas as papeletas para me desmarcar, para o gordo. Alén do estudiable, levo preparándome para isto máis de vinte anos. Vouno bordar, vou romper a pana, vou reinar.

Pero non vai valer de nada.

E iso descorazóname, coa facilidade punzante coa que se descorazona unha mazá. Non arredo, non, pero perdo a miña habitual esperanza, o infantil positivismo de cotío.

Mañá irei facer o exame sen corazón, pero, se cadra, é mellor así. Mellor sen corazón que con el cheo de veleno.

now pick up your pencil 

and turn over your test

use your education

and make an educated guess

Educated Guess - Ani Difranco