Arrastraba tras de si unha ringleira de edificios
dende que a cidade lle guindara o seu pesado ceo nos ombreiros.
Dende aquel día que se trabucou.
Confundiuse e chorou no canto de durmir.
E chorou 8 horas, como mandan os médicos.
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
ARQUIVO
-
▼
2012
(85)
-
▼
06
(16)
- GUSTOUME... (4)
- Work in progress
- Feira do Libro de Vigo
- Arrastraba tras de si unha ringleira de edificios
- GUSTOUME... (3)
- 7 palabras e unha coma (II)
- Os amores non se enfían
- Negro e gris
- GUSTOUME... (2)
- Moitos ceros
- Premios Xerais 2012
- GUSTOUME... (1)
- Por se vos gusta isto de escribir
- Estou feita de
- Esqueces
- Back in business
-
▼
06
(16)
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Dime que pensas...